Ervaar je angst in sociale situaties? Bijvoorbeeld dat iedereen negatief over je denkt of dat je dichtklapt tijdens een vergadering. Maar ook: als je bij anderen op bezoek gaat en wanneer je voor een zaal moet spreken. Is dat voor jou herkenbaar? Lees dan even verder.
Sociale angst
Sociale angst wordt gediagnosticeerd als sociale-angststoornis, antropofobie. Een andere naam hiervoor is sociale fobie. Het komt bij ongeveer 10% van de bevolking voor en vaker bij vrouwen dan mannen.
Sociale angst merk je aan:
- Bang zijn dat anderen negatief over je denken.
- Je bang voelen dat je gaat blozen of trillen.
- Angst om iemand te bellen.
- Angst om in een restaurant te eten.
- Angst om voor een zaal te spreken.
- Angstig zijn om je mening te delen tijdens vergaderingen.
Herken je een van bovenstaande punten dan heb je last van een specifieke sociale angst. Herken je je in meerdere punten, dan wordt het een algemene (gegeneraliseerde) sociale angst genoemd.
Oorzaken sociale angst
Sociale fobie kan door meerdere oorzaken ontstaan:
- Erfelijke factoren kunnen je kwetsbaar maken voor het ontwikkelen, maar wordt mede bepaald door omgevingsfactoren.
- Overbeschermd opgroeien.
- Ingrijpende situaties.
En ik zie het regelmatig bij de HSP-KOPP (kind van ouder met psychische problemen).
Hoogsensitiviteit en sociale angst
Bij hoogsensitieve mensen is uit onderzoek gebleken dat ze gevoeliger zijn voor angst (maar dit zeker niet altijd ontwikkelen). Dit hangt samen met de korte variant van het 5-HTTLPR-gen, dat je vatbaarder maakt voor ervaringen uit de omgeving en sociale factoren. Negatieve situaties kunnen daardoor meer impact hebben wat vervolgens angst kan triggeren. In de praktijk zie ik regelmatig mensen met sociale angst. Afwijzingsgevoeligheid (Rejection Sensitivity) is een bekend gegeven voor een deel van de HSP’s en dat is niet voor niks.
Hoe ga je ermee om?
Als je last hebt van sociale angst kan dat behoorlijk belemmerend werken. Van oudsher zijn we namelijk geprogrammeerd om angst als gevaar te detecteren waar we zo snel mogelijk vandaan moeten gaan. Dat is heel handig als je in het wild moet overleven, maar als je brein gevaar gesignaleerd dat er niet is, treedt het evengoed in werking met als gevolg dat je vanalles gaat vermijden. Het is dan ook belangrijk om er iets mee te doen, want vermijding verdwijnt niet vanzelf. Sterker nog, het wordt vaak steeds groter en gaat meer en meer belemmerend werken. Praat erover met je omgeving en zoek er indien nodig hulp bij. Acceptance and Commitment Therapy (ACT) kan je hier mogelijk bij ondersteunen.
Vond je dit leuk? Deel met anderen:
Bewaar voor later op Pinterest:
Nog geen reacties. Reageer hieronder!