Hoogsensitiviteit en huilen doet meteen denken aan de veelgehoorde mythe dat hoogsensitieve mensen sneller huilen. Soms is dat zo, maar dat geldt zeker niet voor elke HSP. Huilen is iets wat veel mensen liever niet laten zien, maar het is onlosmakelijk verbonden met het menszijn. Wat is eigenlijk de functie van huilen en in welke relatie staat het tot de karaktereigenschap hoogsensitiviteit?
Huilen is oké
Wie regelmatig natte ogen krijgt, is daar lang niet altijd blij mee. Zo hoor ik in de praktijk mensen wel eens verzuchten: ‘Ik had me nog zo voorgenomen om in dit gesprek niet te gaan huilen.’ Of zich verontschuldigen na een stilte doordat de tranen vloeien: ‘Sorry, ik weet ook niet waar dat vandaan kwam.’ Ik wijs dan altijd op de tissues die niet voor niets klaar staan op tafel.
Ruimte krijgen om te praten over kwetsbare dingen in jezelf terwijl iemand echt naar je luistert kan de nodige emoties losmaken. En dat is eigenlijk heel normaal. Het is vooral hoe we er als maatschappij mee omgaan wat maakt dat we er ons voor kunnen gaan schamen bijvoorbeeld.
💡 Lees ook: Leer luisteren naar je gevoel als HSP
Redenen om te huilen
Huilen doen we als mens niet zomaar, dat kan allerlei redenen hebben:
- Je kunt ontroerd zijn door iets moois
- Verdrietig zijn om een gemis
- Overprikkeld zijn
- Je machteloos voelen door bijvoorbeeld onrecht
- Gespannen zijn om allerlei redenen
- Of zelfs zo boos zijn dat je ervan gaat huilen.
Hoogsensitiviteit en huilen
Omdat je als je hoogsensitief bent alles intenser beleeft, kun je hier ook intenser op reageren. Bijvoorbeeld door te gaan huilen. Daarnaast zijn hoogsensitieve mensen gevoeliger voor stress en huilen ontlaadt die stress dan weer. Het heeft daarmee dus een stressverlagende functie. Krop je het op, dan bouwt er spanning op in je lichaam. Ook je ervaringen in het verleden kunnen een rol spelen.
Kortom, huilen is een hele normale reactie met verschillende functies. Niet elke HSP huilt veel, bijvoorbeeld omdat niet elke HSP (vaak) overprikkeld is. Overprikkeling is namelijk geen HSP kenmerk, maar vooral een gevolg door bijvoorbeeld stress. Anderen hebben een blokkade op huilen en zo zijn er tal van verschillen onder HSP’s. Hoogsensitiviteit en huilen kan dus vaker voorkomen, maar het hoeft niet.
💡 Lees ook: Ben je hoogsensitief? Check deze 20 signalen >>
De functie van huilen
Stressverlagend
Zoals al gezegd, heeft huilen een stressverlagende functie. Dit komt omdat huilen je parasympatische zenuwstelsel activeert. Dit is als het ware je rempedaal wat ervoor zorgt dat je hartslag en ademhaling vertraagd waardoor je rustig(er) wordt. Een goede balans in je energie houdt en een goede balans in de rem- en gaspedaal van je zenuwstelsel.
Verbindend
Wist je dat samen huilen net als samen lachen verbindend werkt? Verbinding is een belangrijke behoefte van HSP. Het is daarbij wel relevant dat je je ook verbonden voelt met de persoon waar je je tranen mee deelt.
💡 Lees ook: 4 verschillende HSP types, welke ben jij?
Geef je tranen de ruimte
Laat je tranen de vrije loop als ze zich aandienen en je je in een veilige setting bevindt. Ze helpen je om je emoties (ook ontroering!) te reguleren en situaties te verwerken. Lijkt er geen einde aan te komen? Kijk dan of je het creatief kan omzetten in een tekening, gedicht of schilderij dat je gevoel weerspiegelt.
Vond je dit leuk? Deel met anderen:
Wil je HSP tips in je mailbox ontvangen?
+ gratis HSP minigids
Bewaar voor later op Pinterest:
3 Reacties
Ik heb net het stukje over huilen en HSP gelezen. Ik ben dus iemand met HSP die om een één of andere reden niet kan huilen. Dat is best frustrerend want het niet kunnen huilen blokeerd vaak mijn gevoelens (verdriet, boosheid etc.) waardoor ik mij niet zo goed kan uiten als ik wel zou willen.
Hoi, ik ben zeer zeker HSP, is ook 15 jaar geleden vastgesteld bij een officiële test, advies via artsen. 94% hsp
Dit stuk gaat over huilen. Ik kan vrij gemakkelijk mee huilen met iemand omdat ik zijn/haar emotie voel. Maar als het iets voor mijzelf betreft zit ik compleet op slot. Zelfs bij overlijden van familie, vrienden en zelfs ook bij het overlijden van mijn beide ouders heb ik niet kunnen huilen. Uiteraard krijg je daar commentaren over, zo van: hoe kan jij jezelf nou hsp noemen? Andere vinden me juist (te) “sterk”
Natuurlijk voel ik echt wél al die emoties en heb ik intens veel verdriet, maar die tranen blijven gewoon weg. In mij zelf voelt dat zelfs een soort hard aan, een soort muur alsof ik het niet voelen wil, alsof ik sterk móet zijn.
Ik weet dat dit stuk in mijn lijf niet oké is en me echt een soort verhard heeft naar mijzelf toe. Een soort beschadiging in mijn eigen ik. Maar nogmaals zodra het een ander betreft, ook bij overlijdens van dierbare van andere voel ik me wel zwak en huil ik ook mee, soms gewoon gek als ik die iemand niet eens ken.
Snap mezelf niet goed op dit punt.
Ik voel letterlijk pijn in mijn lichaam als ik mijn tranen niet de vrije loop laat bij overprikkeling. De spanning hoopt zich dan op in mijn spieren en bindweefsel. Een goede huilbui brengt dan soelaas.